Ojciec Pio z Pietrelciny: Mistyk, Stygmatyk i Święty

Kim był św. Ojciec Pio?

Francesco Forgione, znany światu jako ojciec Pio, przyszedł na świat 25 maja 1887 roku w niewielkiej miejscowości Pietrelcina na południu Włoch. Już w dzieciństwie wyróżniał się głęboką pobożnością i pragnieniem samotności, które poświęcał modlitwie oraz kontemplacji. Pierwsze mistyczne doświadczenie miał w wieku pięciu lat, kiedy objawił mu się Jezus.

W wieku 16 lat Francesco wstąpił do zakonu kapucynów, przyjmując imię zakonne Pio. Rok później złożył śluby zakonne i rozpoczął studia filozoficzne i teologiczne, które zakończył święceniami kapłańskimi w 1910 roku. Jego zdrowie od młodości było jednak słabe, co niejednokrotnie wpływało na jego posługę. Krótko po rozpoczęciu kapłaństwa został powołany do służby wojskowej, jednak z uwagi na stan zdrowia szybko zwolniono go z obowiązków.

W 1916 roku ojciec Pio przybył do San Giovanni Rotondo, gdzie spędził resztę życia, oddając się kierownictwu duchowemu młodych zakonników i pracy duszpasterskiej. Jego życie naznaczone było niezwykłymi doświadczeniami mistycznymi. 20 września 1918 roku, podczas modlitwy przed wizerunkiem ukrzyżowanego Chrystusa, otrzymał stygmaty – rany na dłoniach, stopach i boku, które utożsamiano z męką Jezusa.

Mistyczne doświadczenia i posługa Ojca Pio

Fenomen stygmatów ojca Pio przyciągnął do San Giovanni Rotondo rzesze pielgrzymów i dziennikarzy. Władze kościelne przeprowadziły szczegółowe badania, aby potwierdzić autentyczność tego zjawiska. Na pewien czas zakonnik otrzymał zakaz publicznego sprawowania Eucharystii oraz spowiadania wiernych, co przyjął z pokorą. Po opiniach lekarzy, takich jak dr Festa, którzy uznali rany za niewytłumaczalne naukowo, ojciec Pio mógł powrócić do pełnienia swoich obowiązków.

Znany był z głębokiej czci dla Eucharystii, którą celebrował z wielkim oddaniem i często w fizycznym cierpieniu. Jego Msze święte trwały długo, a moment Przeistoczenia był dla niego czasem szczególnego bólu. Modlitwa, zwłaszcza różaniec, była nieodłącznym elementem jego codzienności.

Ojciec Pio posiadał również dar bilokacji. Jednym z najczęściej przywoływanych przykładów jest incydent z czasów wojny, kiedy zakonnik, przebywając w klasztorze, miał ostrzec dowódcę wojskowego na Sycylii przed grożącym mu niebezpieczeństwem. Dzięki temu ostrzeżeniu dowódca uniknął śmierci podczas wybuchu granatu.

Inicjatywa miłosierdzia

W 1922 roku ojciec Pio wsparł inicjatywę budowy szpitala w San Giovanni Rotondo, który miał służyć pomocą cierpiącym. Pomimo trudności finansowych, przedsięwzięcie zakończyło się sukcesem, a „Dom Ulgi w Cierpieniu” został otwarty w maju 1956 roku. Wiele osób przypisywało cudowne uzdrowienia modlitwom wstawienniczym ojca Pio.

Ostatnie lata i dziedzictwo Ojca Pio

Ojciec Pio, mimo słabnących sił i licznych chorób, do końca pozostawał wierny swojej posłudze. Na kilka dni przed jego śmiercią w 1968 roku, stygmaty, które nosił przez 50 lat, w tajemniczy sposób zniknęły. Zakonnik zmarł 23 września 1968 roku w San Giovanni Rotondo.

Proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1983 roku i zakończył w 1990 roku uznaniem heroiczności cnót ojca Pio. W 1997 roku ogłoszono dekret potwierdzający te cnoty, a w 1998 roku – dekret uznający cud za jego wstawiennictwem. Papież Jan Paweł II wyniósł go na ołtarze 2 maja 1999 roku, a 16 czerwca 2002 roku kanonizował ojca Pio jako świętego Kościoła katolickiego.

Ojciec Pio pozostaje jednym z najbardziej znanych mistyków XX wieku, a jego życie i świadectwo nadal inspirują miliony wiernych na całym świecie.

Źródło wiedzy – brewiarz.pl – Święty Pio z Pietrelciny, prezbiter – https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/09-23a.php3

Zobacz także: