Kim była św. Rita?
Święta Rita, znana jako „Święta od Róż”, urodziła się w 1381 roku w górskiej wiosce Rocca-Porena niedaleko Asyżu. Jej imię, będące zdrobnieniem od Margarita, oznacza „perłę”. Już od dzieciństwa marzyła o życiu zakonnym, jednak na prośbę starszych rodziców wyszła za mąż za Pawła de Ferdynanda, człowieka o trudnym charakterze. Pomimo ciężkiego życia małżeńskiego Rita pozostała wzorem łagodności, wiary i poświęcenia. Po tragicznej śmierci męża, któremu przed odejściem wyprosiła pojednanie z Bogiem, samotnie wychowywała dwóch synów. Gdy grozili zemstą za ojca, modliła się, aby Bóg uchronił ich od zbrodni. Wkrótce obaj zmarli podczas zarazy, co było kolejnym bolesnym doświadczeniem w jej życiu.
Gdzie żyła Święta Rita?
Pozbawiona rodzinnych zobowiązań, Rita wstąpiła do klasztoru Augustianek w Cascii, gdzie spędziła resztę życia. Była przykładem świętości, oddana modlitwie, postom i umartwieniom, ofiarując je w intencji cierpiących, zwaśnionych rodzin i małżeństw w kryzysie. Bóg obdarzył ją niezwykłymi łaskami, w tym darem cierpienia. W czasie modlitwy przed krucyfiksem Rita otrzymała cierń z korony Chrystusa, który przez 15 lat boleśnie ranił jej czoło. Pomimo cierpienia i niezrozumienia ze strony niektórych sióstr zakonnych, pozostawała pokorna i posłuszna. Legenda głosi, że podlewając suchy patyk na polecenie przełożonej, wyprosiła cud — patyk zakwitł, wydając grono winogron.
Kiedy zmarła Święta Rita?
Rita zmarła w opinii świętości 22 maja 1457 roku. Po jej śmierci miały miejsce niezwykłe wydarzenia, które przyciągnęły wielu pielgrzymów do jej grobu. Jej ciało, nietknięte przez czas, przetrwało także pożar kościoła, w którym było złożone. W 1628 roku papież Urban VIII zatwierdził kult św. Rity, a w 1900 roku papież Leon XIII dokonał jej kanonizacji, nazywając ją „drogocenną perłą Umbrii”. Dziś św. Rita pozostaje patronką spraw trudnych i beznadziejnych, a jej grób wciąż przyciąga rzesze wiernych.
Źródło wiedzy: www.sw-rita.pl – https://sw-rita.pl/kult-sw-rity/zyciorys/
Zobacz także:
