Hipostaza Archontów to starożytny tekst gnostycki odnaleziony w bibliotece z Nag Hammadi, datowany na II-III wiek. Opisuje stworzenie świata i pierwszych ludzi, przedstawiając je z perspektywy dualistycznej, charakterystycznej dla gnostycyzmu. Tekst ukazuje dwóch Bogów: Złego Demiurga, który stworzył materialny świat i zniewolił ludzi, oraz Dobrego Boga, źródło duchowego światła, który posłał Zbawiciela, aby wyzwolić dusze. W dziele pojawia się reinterpretacja opowieści o raju, w której wąż jest przedstawiany jako pozytywny symbol wiedzy i wyzwolenia. Hipostaza Archontów krytycznie odnosi się do tradycyjnej teologii żydowskiej i chrześcijańskiej, wskazując na różnice między Starym a Nowym Testamentem.
Źródło wiedzy – https://sfery.wordpress.com/2012/01/12/hipostaza-archontow/