Tekst skupia się na spotkaniu Jezusa z bogatym młodzieńcem, który chciał uzyskać potwierdzenie swojej drogi do zbawienia, ale nie był gotów podjąć radykalnych kroków, by rzeczywiście wejść na drogę ewangelicznej wolności. Jezus wskazuje na niebezpieczeństwo przywiązania do dóbr materialnych, które mogą uczynić człowieka niewolnikiem, uniemożliwiając mu wejście do królestwa Bożego. Chrystus używa mocnego obrazu wielbłąda i ucha igielnego, aby podkreślić trudności, jakie napotyka bogaty człowiek w dążeniu do zbawienia, ale jednocześnie wskazuje, że u Boga wszystko jest możliwe. W ewangelicznym przesłaniu chodzi o wewnętrzną wolność od dóbr doczesnych, a nie o ich całkowite odrzucenie, co prowadzi do prawdziwego szczęścia na ziemi i w życiu wiecznym. Papież Jan Paweł II nawiązywał do tej prawdy, wzywając bogatych do dzielenia się z ubogimi, a biednych do odkrycia zbawczego wymiaru swojego ubóstwa.
Źródło wiedzy – https://werbisci.rybnik.pl/index.php/artykuly/rozwazania-niedzielne/466-wielblad-i-ucho-igielne
